Ήσουνα του βουνού αετός
Λεβεντογέννας μάνας παλικάρι
Κελάηδησες και ξύπνησες τους πόθους μας
Αηδόνι της ψυχής μας και καμάρι
Στα δύσκολα τα χρόνια μας συντρόφεψες
Έριχνες φως και ξαστεριά μες το σκοτάδι
Μα ο χάροντας σε ζήλεψε αστέρι μου
Και σε κατέβασε νωρίς στον Άδη
Τώρα κοντά μας μείναν τα τραγούδια σου
η αγέρωχη μορφή σου Ανωγίτη
Την μνήμη σου τιμούμ’ εμείς που σε λατρέψαμε
Και χαίρει πέρα ως πέρα όλ’ η Κρήτη
Κοιμήσου τώρα σύ στη γη που σε ανέστησε
Κι ας’ το δικό μας νου, στη θύμηση να τρέχει
Σ ‘ότι αγαπήσαμε, σ’ ότι λατρέψαμε από σένανε
Είμαστε Νίκο η γενιά που όλα τα αντέχει.
Ντόρα Μανατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου